wow nepal

Na drie weken in het prachtige Nepal rond te hebben gereisd zijn we nu in een iets drukker en minder groene India en wordt het wel weer eens tijd voor een update dachten we zo (en Timbert ook ;)
Nepal is een land waarvan we van te voren over dachten als leuke tussenstop tussen India en China maar we zijn er echt superenthousiast over. Het platteland is net 100 jaar terug in Nederland. Het land wordt omgeploegd door de ouderwetse ploeg getrokken door stieren, je ziet bijna alleen maar vrouwen op het land (mannen kijken hoe de wereld aan zich voorbijgaat en doen af en toe ook wat), dieren dartelen heerlijk vrij rond en kinderen zijn nog niet gewend aan bleekscheten. De steden zijn ook leuk. Het zijn nog kleine steden a la Zwolle waar het leuk is om in rond te lopen en te praten met de lokale mensen. De inwoners zijn al wel uitermate commercieel maar met een beetje nuchtere houding. Natuurlijk hebben de steden bedelaars en al veel straatkinderen. Deze vallen je overdag lastig maar liggen ‘s avonds met z’n allen tegen elkaar aangekropen te slapen in een steegje. Erg triest om te zien. Enige wat je op dat moment kunt doen is ze wat eten of je lege plastic fles geven zodat ze die in kunnen leveren voor geld. Bart en ik zijn absoluut van mening dat het een mooi doel is om nog een keer voor terug te komen.

Zoals al eerder vermeld was de komst naar Nepal echt een verademing na de stoffige en droge maar ook erg mooie Tibet. We zijn gelijk naar de hoofdstad Kathmandu gegaan wat ook zo’n beetje onze vaste standplaats voor de rest van de tijd zou worden. Vanuit Kathmandu hadden we al snel een 2-daagse canyoning trip gepland. Met een bus werden we weer terug gereden richting de grens (weer drie uur hobbelen) en kwamen daar uit bij een prachtig plekje borderland genaamd. Een resort langs de rivier omgeven door veel groen en grote bergen. Na een goede lunch mochten we ons gelijk in een wetsuit hijsen (wat natuurlijk de nodige hilariteit gaf) en gingen we samen met twee gidsen naar een waterval. Vanaf bovenaan de waterval moet je dan telkens in stappen naar beneden abseilen. Dit wordt moeilijker door de gladheid van de rotsen en natuurlijk het vele water wat in je gezicht klettert. Absoluut de moeite waard want het was heerlijk om twee dagen lekker in het frisse water te zijn met een flinke dosis adrealine in je lijf. Samen met een paar rafters hebben we daarom terug in Kathmandu maar op de veilige terugkomst geproost.

Onze planning was om nog drie dagen in Katmandu te blijven om daar het een en ander te zien en dan richting Chitwan (een nationaal park) te gaan. De tour naar Chitwan was geboekt en onze planning verliep prima totdat….Mirjams tas werd gestolen in een restaurant / bar…De tas met daarin haar paspoort, bankpas, telefoon, de fotocamera en Bart’s I-pod. Mooi flink balen dus. Daar gingen al onze plannen voor de komende dagen want na een nachtje weinig slaap was het de volgende dag gelijk naar het politiebureau en het Nederlandse consulaat. Wat erop neer kwam dat we nog twee dagen bezig zouden zijn met het regelen van een noodpaspoort, het Nepalese visum overzetten en een nieuw India visum halen. Met dank aan de aardige Nederlandse mevrouw van het consulaat konden we al snel een nieuw paspoort krijgen en het visaverhaal vervolgen. En onze lieve mama thuis heeft ons een heleboel tijd en geld bespaart door alles te regelen met de bank, de telefoonzaken en de verzekering. Bij de ambassade van India bleek dat we drie dagen moesten wachten op een nieuw visum en omdat het vlak voor het weekend was werd dit totaal vijf dagen. Mooie gelegenheid voor ons om een uitstapje te maken naar Pokhara. Een stad 8 uur rijden met de bus verder en volgens velen de moeite waard. Eenmaal daar aangekomen is Bart direct in bed gekropen vanwege een flinke buikgriep en moest Mirjam in d’r uppie de stad bekennen. En dat is niet leuk wanneer je al 1,5 maand alles met z’n tweeen doet. Dus al snel zat Mirjam ook al weer op de kamer en konden we met z’n tweeen van de prachtige hotelkamer genieten. De volgende dag toch maar weer een solo poging en die ging beter. Aan het eind van de dag was Bart al wat beter en konden we samen eten. De laatste dag hebben we maar een mountainbike gehuurd en zijn we de volledige omgeving gaan bekennen. Pokhara ligt aan een meer en is het beginpunt voor vele trekkings. Het heeft dus een prachtige natuur met veel water en hoge bergen op de achtergrond. De dag hebben we afgesloten met een goede yogales. Erg vreemd maar wel lekker…
Eenmaal terug in Kathmandu konden we het visum voor India ophalen en dan daadwerkelijk onze tour richting het nationale park gaan plannen.

Het was het wachten waard want het park was absoluut super. Na ook nog een fikse file op de heenweg kwamen we na een 9-uur durende hobbelende weg naar Chitwan aan bij onze ‘lodge’. Oftewel een sjiek woord voor een hotel met een mooie tuin ervoor.
Het Nationale Chitwan park is 936 vierkante meter groot en er leven dieren zoals vogels, krokodillen, tijgers, neushoorns en olifanten. Dat laatste dier is voornamelijk in particulier en overheids bezit en er leven nog maar weinig in het wild. Ons hotel had ook een olifant als huisdier en dus konden we olifantje rijden! Het klinkt misschien heel zielig en uber toeristisch maar deze dieren worden heel goed verzorgd en is zelfs door ons gewassen in de rivier (nadat zij er ons eerst in had gegooid). We hebben dus een olifantensafari gehad en kwamen ook nog een paar neushoorns en rendieren tegen. Maar wij wouden natuurlijk nog meer zien, een echte tijger bijvoorbeeld. Dus we hadden nog een nacht geboekt in de toren midden in het park. Daar samen met onze gids een paar uur naar leegte zitten staren en tot de conclusie gekomen dat die dag toch niet de dag van het tijgerspotten zou worden. Helaas…
De volgende dag ging al weer vroeg de wekker om richting de geboorteplaats van Buddha te gaan.

Lumbini is een maffe plek. Toen wij er gister aankwamen bleek er net een meeting te zijn begonnen waarbij er buddhisten uit de hele wereld bijelkaar kwamen op deze bijzondere plek. Het is namelijk echt de plek waarvan men denkt dat Buddha daar ter wereld is gekomen. De plek zelf is zelfs afgeschermd door een glazen kast. Deze mensen zijn met volle overtuiging en bezinning op die plek aanwezig wat erg mooi is om te zien. Toevallig was deze eerste dag ook de dag van de scheerceremonie. Wat dus gewoon betekend dat iedereen die dat wil zich kaal kan laten scheren om dichter bij Buddha te komen. Heel indrukwekkend. En gelijk onze laatste plaats die we hebben bezocht in Nepal.

Vannochtend zijn we de grens overgestoken naar India en zijn vanavond hebben we hopelijk een trein die ons naar Dehli brengt (waar een nieuw paspoort voor Mirjam klaar ligt). We zijn er al achter dat het treinsysteem van India niet echt voor ons geschikt is want treinkaartjes moet je minstens een paar dagen van te voren boeken. Dit betekent dus: plannen, plannen en plannen. Maar we gaan er natuurlijk het beste van maken en laten wederom alles over ons heen komen!

De foto’s staan weer zo snel mogelijk op: http://mirjamenbart.zwartezolder.nl/

En we hebben nu ook filmpjes geupload dus de link daar naar toe staan er ook bij. Have fun!

Namaste,
GB’tjes